The last four weeks we've been busy preparing for our Maltese level-1 exam. Before entering the course we had thought we'd just pick up some basics and then continue on our own, using books and CD's we've purchased.
We sticked to that goal until the penultimate lesson. Since the Covid-19 partial lock-down classes went online and that was fine for us, because it saved us in traveling time.
During one of the last classes our teacher told the remnants of our original group she expected us all to enroll for the exam. The oral exam was to be skipped and we would have five days to complete the written exam. A unique opportunity which we embraced of course.
Without Corona we would have had a little over two hours to complete the exam. Having seen previous version, that seemed like too big a challenge. And after that there would be the oral exam which seemed even more difficult.
But now... well let's give it a try. We had three weeks to go before the actual exam so we really put some effort into it. Rehearsing what we've learned, each day for some four hours a day. Over dinner we started conjugating verbs, at night we dreamt of pronominal suffixes, nouns, negations and what not.
And to be frank, we really felt it all started to make a little sense. Emphasis on the 'little' that is, because the Maltese language seems to be composed of exceptions. And not every exception is easy to trace. For example, to find a verb in the dictionary, you need to know the male third person form in the past tense. There you derive the single and plural imperative and conjugate from there. Still with me?
And there was the exam-anxiety as well. Sure, we had nothing riding on this, but failure is not an option. There is this thing called honor. So we postponed our daily walks, cleaning work et cetera until after the exam.
We had to promise our teacher not to ask for the help of a Maltese person of course. The actual exam seemed easier than the previous ones we did as an exercise, but we'll see how it turns out.
The idea of course was that everyone would take the exam on his/her own. For us that was a little harder, living under the same roof. Especially the free prose part where you choose from subjects such as describing your family, house or town was virtually impossible since we share all these things. So inevitably our results for that part will be quite similar.
Well before the deadline we entered our answer sheets. Took us back to old times when we used to take exams, check and recheck and wrongly correct the answers. Most of the times your first thought proves to be the best. As I said, wait and see...
De afgelopen 4 weken stonden in het teken van onze Maltese les en examen. We hadden ons vooraf aan de cursus voorgenomen alleen wat basis kennis op te doen en later op eigen kracht verder te gaan, middels aangeschafte boeken en bijbehorende CD's.
Dit voornemen konden we volhouden tot de laatste les. De lessen waren sinds de sluiting van de scholen en universiteit, vanwege de corona , online gegaan en dit was heel goed te doen. Wij vonden het wel prettig, want het scheelde ons veel reistijd.
In de laatste les vertelde de lerares het inmiddels sterk uitgedund groepje, dat ze verwachtte dat we ons allemaal zouden opgeven voor het examen. Ze zei dat het mondeling examen verviel en dat we vijf dagen de tijd hadden om het schriftelijk examen thuis te maken. Inderdaad een unieke kans, die we maar gegrepen hebben.
Zonder Corona hadden we in een leslokaaltje bijna twee en een half uur gekregen om het schriftelijk te maken, een vrijwel onmogelijke opgave vonden we. Bovendien konden we thuis gebruik maken van ons cursusboek, aantekeningen en andere hulpmiddelen.
En dan later nog een keer te terug voor een luistertest of spreekvaardigheid test. We kijken wel eens naar de Maltese TV, verstaan dan enkele woorden, maar waar het echt over gaat hebben we geen flauw idee van.
Dus dat zou het hem niet worden.
Na de laatste les hadden we nog ruim drie weken om ons voor te bereiden. En dus stortten we ons op wat we geleerd hadden. Iedere dag hebben we minstens vier uur eraan besteed. Tijdens het eten begonnen we werkwoorden te vervoegen en zelfs 's nachts als ik even wakker werd kwamen de voorzetsels en andere grammaticale onderdelen voorbij.
En eerlijk is eerlijk na die periode hadden we het idee dat we het een beetje begonnen te snappen. Met de nadruk op een beetje, want er zijn teveel uitzonderingen op regels om het zo even uit de mouw te schudden. En lang niet alle uitzonderingen waren terug te vinden in de cursus of boekwerken.
Ook kwam er een zekere examen stress opzetten. Er stond niets op het spel, maar je wilt niet falen. Bij mij speelde in ieder geval ook eergevoel een rol.
En dus werd ons dagelijks wandelingetje, niet-noodzakelijke bezigheden en huishoudelijke verplichtingen uitgesteld tot na het examen.
We hebben de docent moeten beloven het examen niet door een Maltees te laten maken, die belofte was makkelijk na te komen. Het examen zelf viel ons reuze mee. De proef examens die we met de groep geoefend hadden waren lastiger vonden we. Of leek het maar zo, want toen hadden we nog niet echt gestudeerd.
Waar het kon hebben we ieder geprobeerd de vragen vanuit onze eigen benadering te beantwoorden. Dit om te voorkomen dat de docenten die het zullen nakijken denken dat we elkaars werk hebben gekopieerd. Maar bij sommige vragen kan dit uiteraard niet.
Ruim voor de inzendtermijn hebben we ons werk ingestuurd. Want op een gegeven moment ben je er wel klaar mee. Ook kwam het gevoel van vroeger terug, het gevoel dat als je er te lang naar kijkt je meer gaat twijfelen en de antwoorden verkeerd veranderd. Je eerste ingeving is vaak het beste.
We zullen nog even geduld moeten hebben voordat de uitslag binnenkomt. Diep in ons hart denken we dat we het wel gehaald hebben, maar wie weet worden we straks met de neus op de harde feiten gedrukt.
We hebben in ieder geval weer even ervaren hoe het was om weer jong te zijn.......
Reactie schrijven