Apart from the physical and emotional consequences of suddenly having a pacemaker there are also the social aspects.
Everybody is very compassionate, even total strangers when you would least expect it. Because some of our neigbours witnessed me being taken away by ambulance and this being a small community, news travels fast.
So when we went to a local pub on Kingsday I was welcomed with 'you see, this is the lady I was talking about' and subsequently I had to tell the whole story and others started sharing their own experiences. And now I meet these very same people in the supermarket or near their houses and they kindly ask how I'm feeling. It's all hartwarming.
Furthermore it was apparent that we do not hail from here and have a problem fully understanding the local dialect. But everybody sure is opening up. In Malta, being a foreigner will still create some distance to many people.
To accelerate our integration I signed up for a drawing course where I learn more and more about local customs and recently I visited a local pub where they show a film each month and also organize some other activities. These are all well attended. We do plan to visit that kind of activities more often when being in Holland. Having sound contacts in ones local community is quintessential, you never know when we might be able to help each other.
In the Netherlands most information about planned activities is readily available, amongst others through the internet and eventually, through Facebook.
In Malta this is somewhat more difficult because over there Facebook is the main source of information. For us a bit of a problem because we principally refuse to use the likes of Facebook. Meanwhile we do have some connections through the Dutch and international expat clubs which help us getting to explore the island more.
Integration into the local community remains difficult. Apart of course from superficial contacts in shops or with nearby neighbours. We do hope for a turn for the better, it's often a multi-year proces. People need to understand that you're there to stay first.
We are happy to see our blogposts having a decent audience. It would be nice if you could provide us with some extra feedback. Are there any subjects we're missing? Are our blogposts too short, too extensive, too boring? Please let us know.
Behalve de fysieke en emotionele gevolgen van het acuut krijgen van een pacemaker zitten er ook sociale aspecten aan.
Iedereen leeft mee, zelfs onbekenden, soms uit onverwachte hoek. Doordat medebewoners van ons appartementencomplex me met de ambulance hebben zien vertrekken en we in een erg klein dorp wonen ging de tamtam heel snel.
Dus toen we met Koningsdag een borreltje gingen drinken in een lokaal etablissement werd ik begroet met 'zij is die mevrouw' en vervolgens moest ik uitgebreid vertellen hoe het met me ging en aanhoren wat anderen voor soortgelijks hadden meegemaakt. Diezelfde personen kunnen me nu ook aanschieten in de supermarkt, of als ze me zien lopen, bevragen vanuit hun huis. Hartverwarmend allemaal.
Overigens viel het de dorpsbewoners op dat we niet 'van hier' komen en het Gronings is ook niet altijd goed te volgen. Maar men stelt zich wel open. Dat is in Malta wel anders. daar kijkt men toch wat argwanend aan tegen 'vreemden'.
Om nog verder te integreren ben ik aan tekenles begonnen waar ik ook veel hoor van de lokale gebruiken en heb ik zeer recent het huiskamer cafe bezocht, waar één keer per maand een film draait en diverse keren andere activiteiten gepland staan. Dit word allemaal druk bezocht.
We zijn zeker van plan om daar meer gebruik van te maken als we in Nederland zijn. Want contacten hebben in de buurt is toch erg belangrijk . Je kunt elkaar tenslotte nog eens nodig hebben in de toekomst.
Het voordeel van Nederland is dat informatie over activiteiten meestal goed staan aangegeven en ook op internet te vinden zijn. En dan is er altijd nog Facebook.
In Malta blijft dat lastig. Daar is meestal de enige bron tot informatie Facebook. En voor principiële Facebook weigeraars blijft dat dus lastig. Inmiddels hebben we wel wat connecties via de Nederlandse club op Malta en een internationale expat club en leer je het eiland beter kennen.
Het echte integreren met de locals blijft echter uit. Uiteraard zijn er de vluchtige contacten in de buurtwinkels en straatbewoners. Hopelijk komt daar nog verandering in. Het is vaak ook een proces van jaren. Men moet doorhebben dat je een blijvertje bent.
Onze blogs worden overigens goed gelezen. Het zou leuk zijn om wat feedback te krijgen. Zijn er onderwerpen die U besproken wilt hebben, zijn ze te kort of te lang of te saai? Laat het ons weten.
Reactie schrijven