Never move again, or at least for the next ten years. We are very much looking forward to that. Living in a huge mess again is taking its toll. It is also putting a strain on our relationship. Happily this has a very solid base. If not it could have turned out really bad. We realize that moving is one of life's main stress factors.
We have been living in our new apartment for a week now, amidst of boxes with unassembled furniture, the painter's equipment and torn down wallpaper. But also our luggage and quite some stuff we haven't been able to put in it's definitive spot. Luckily we managed to unpack and assemble some of the furniture. We have a finished bed, dining table and chairs, recliners and a guest bed. Which we all need to move around from time to time however. The last couple of days we were even able to watch some TV since that has been installed too.
The last couple of days our moods are on the rise again. With a little help of some social events. We were also able to tune down our organizing pace and there is a little room for relaxation. We are trying to enjoy the peace and quiet of rural northern Groningen and the lovely scenery. Cruising behind a tractor, sniffing up the fresh manure and being amazed by the fact that every single stranger you meet greets you so friendly.
Mentality here really differs from the west. One feels much safer here. You could leave doors and windows unlocked if you would. (Verbal) aggression seems far away. If we can believe what we hear there is no such thing as parents molesting teachers or referees here if they feel their child is being treated unfairly. Time will tell if it's really that good.
Undoubtably the locals will need some time to get used to us as well. Sometimes they seem to be somewhat intimidated although we don't mean to. Of course we are trying to be nice to everyone too. Our new dentist however seemed to be working up the nerve to call us into his surgery. He seemed quite nervous but appeared to relax a little later on. We are still not sure what the problem was. Maybe it wasn't even us, because we were quite content.
Time flies because we have been so busy. We're right on schedule so far. The next two weeks will be spent further decorating the apartment and meeting some friends. Malta seems far away and yet we realize we'll be back there in two weeks. To carry on with our refurbishment over there that is....
Furthermore we'll be receiving our first guests of the year. Looks like the kitchen top is about to be installed now so we are optimistic.
Apart from not moving in the near future there is one other thing we are very much looking forward to when all this is over. And that's a nice holiday, just relaxing and no work.....
Nooit meer verhuizen, althans niet meer de komende tien jaar. We kijken er erg naar uit. Voor de zoveelste keer in de troep zitten valt ons knap tegen. En trekt ook een behoorlijke wissel op de relatie. Maar gelukkig is die basis goed, want anders zou het wel eens heel anders kunnen uitpakken. We realiseren ons eens te meer dat een verhuizing niet voor niets heel hoog in de stress top tien staat.
Momenteel wonen we ruim een week in ons appartement tussen de grote warenhuis dozen, de schilders spullen en losgetrokken behang. Maar ook tussen onze bagage en allerhande spullen die nog geen vaste plek hebben. Gelukkig zijn er wel wat dozen uitgepakt. Er staat inmiddels een bed, eettafel met stoelen, luie stoelen en een bedbank. Die voortdurend van plaats moeten verwisselen, dat wel. Sinds enkele dagen kunnen we ook tv kijken, die geïnstalleerd is in onze boekenkast.
Sinds een paar dagen zijn onze humeuren weer in stijgende lijn. Een paar leuke sociale uitjes hielpen ons verder. Ook kon ons hoge tempo om alles goed te organiseren wat omlaag. Er is wat ruimte voor ontspanning. We proberen ook te genieten van de rust van het noord Groningse platteland en de mooie omgeving. We tuffen achter een tractor, snuiven de verse mestlucht op en verbazen ons erover dat bijna iedere wildvreemde die voorbij wandelt je gedag zegt.
De mentaliteit is echt anders dan in de Randstad. We voelen ons hier ook veel veiliger. Bij wijze van spreken kan je ramen en deuren open laten staan als je ergens naar toe gaat. Agressie, vooral verbaal, lijkt ver weg. Als we verhalen mogen geloven kennen ze hier geen lastige ouders die leerkrachten of scheidsrechters molesteren als hun kind in hun beleving onrecht wordt aangedaan.
De tijd zal het leren of dit ook werkelijk niet voorkomt en hier niets crimineels gebeurt.
Andersom zal de locale bevolking zich ook over ons verbazen. Of worden mensen mogelijk bang van ons door onze "westerse" houding. We zijn ons overigens van geen kwaad bewust. Zijn tegen iedereen ook erg vriendelijk.
Onze nieuwe tandarts leek in ieder geval de nodige moed te verzamelen om ons zijn spreekkamer binnen te laten. Hij was behoorlijk nerveus en naarmate het consult meer vorderde werd hij dit gelukkig wat minder. Het werd niet duidelijk wat de reden hiervan was. Misschien lag het niet aan ons, wij waren in ieder geval tevreden.
De tijd in Nederland vliegt om. Geen moment verveeld, hard gewerkt. We liggen prima op schema.
De komende periode zullen we nog gebruiken om ons appartement verder in te richten, en wat vrienden te ontmoeten. Malta lijkt ver weg, toch zijn we over twee weken alweer daar. Om verder te gaan met de verbouwing , dat wel en onze eerste gasten van dit jaar te ontvangen. Het keukenblad zou er nu toch echt aan moeten komen, we blijven hoopvol gestemd.
Naast voorlopig niet meer verhuizen is er nog een ding waar we het over eens zijn; als alles achter de rug is zijn we hard aan vakantie toe. En dan een vakantie waarbij we eens lekker kunnen niksen....
Reactie schrijven