This time of year is carnival time, both in Malta as in The Netherlands. In The Netherlands the general elections are to be held next month. In Malta these are planned for 2018. What you see in both countries is that politicians are preparing for the elections way ahead of the set date. One would think politicians would prepare for the elections by defining goals they commit to achieve based upon a solid (financial) base combined with values they are not prepared to deviate from. These should form the foundation for a campaign during which politicians convince the voters (that would be you and me) of the fact they will represent us in a truthful and trustworthy manner.
Having read the news in both countries that all seems a bit of a farce. In my observations each and every politician makes the promises (s)he deems necessary to get the votes they need only to 're-assess' their so-called values against the political reality after the elections.
Never ever have I seen a politician stick to more than half of the promises they made. Is that a bad thing? That's all subjective I guess. One could argue that half of the promises realized is better than none. Then again, I personally hate it when people lie to me, even if it's 'only' half of the times.
But in the end it is us who are to blame. After all it's our votes putting politicians into power. Would we really care for a reality check? Suppose a political party would announce beforehand that the course they plot may well be altered by about 50% after the elections because they will find out they can't pay for their costly principles without levying higher taxes, what would we say?
Bottom line, every privilege causes costs and we have to cover these costs somehow. And that involves making choices of course.
Now what can we learn from this story? In the end, we need to assess whether the political party we favor has a solid plan for the future, both on long as on short term in which all spends are at least covered by income. No excuses, give it to us straight, what are the choices we need to make.
Is that a strange demand? I don't think so, because that's exactly what we all need to do in our daily life unless we accept to pile debt upon debt.
Allright, so how about carnival, I didn't mention it loosely in the title of this blog. Well, the funny thing is that carnival is a reflection of our daily life but is also meant to give us the opportunity to let go of our worries for a couple of days. In a way that resembles the general elections. For a couple of days you rejoice and celebrate the victory of your chosen party. Then the formation of the cabinet takes place and you realize you're back in reality......
But there's another thing. Quite often, in carnival people will dress up as a politician or politicians will be made fun of during the floats. What we apparently fail to realize, is that the way we make fun of politics is actually the harsh reality. Ponder upon that if you will....
Het is weer carnavalstijd, zowel in Malta als in Nederland. In Nederland komen de tweede kamer verkiezingen er weer aan. In Malta zijn deze in 2018. In beide landen bereiden politici zich ruim van te voren op de verkiezingen voor. Je zou denken dat deze voorbereiding bestaat uit het vaststellen van te behalen doelen gebaseerd op een gezonde financiële basis gecombineerd met normen en waarden waarvan niet wordt afgeweken. Dit zou dan de basis moeten zijn voor een verkiezingscampagne waarin de politici de kiezer (jou en mij) overtuigen van het feit dat ze ons eerlijk en betrouwbaar zullen vertegenwoordigen.
Het nieuws in beide landen volgend lijkt dat allemaal een beetje een farce. Volgens mijn waarneming belooft iedere politicus alles dat nodig is om hem/haar verkozen te krijgen en her-evalueert dat vervolgens na de verkiezingen nog eens tegen het politieke landschap van dat moment.
Ik heb werkelijk nog nooit een politicus meer dan de helft van zijn verkiezingsbeloften zien nakomen. Is dat erg? Dat is natuurlijk allemaal subjectief. Je kunt zeggen dat de helft van je beloftes nakomen beter is dan geen. Aan de andere kant heb ik er zelf een hekel aan belogen te worden, zelfs al is het 'maar' in de helft van de gevallen.
Maar uiteindelijk is het onze eigen schuld. Tenslotte brengen onze stemmen de politici aan de macht. Zouden we echt prijs stellen op een haalbaarheidstest? Stel dat een politieke partij vooraf zou aankondigen dat ze de helft van hun beloften niet gaan waarmaken omdat ze na de verkiezingen financieel alleen haalbaar zijn door hogere belastingen, wat zeggen we dan?
Onderaan de streep geldt 'ieder voordeel heb ze nadeel' en dat betekent harde keuzes maken.
Wat kunnen we hiervan leren? Uiteindelijk moeten we zelf vaststellen of onze preferente partij een solide plan heeft voor de verre en nabije toekomst en dat uitgaven gedekt worden door inkomsten. Geen uitvluchten, gewoon recht voor zijn raap zeggen welke keuzes we moeten maken.
Is dat zo'n vreemde eis? Ik denk van niet, tenslotte is dat ook wat we in het dagelijks leven moeten doen om niet uiteindelijk schuld op schuld te stapelen.
Maar goed, nu over carnaval, dat vermeldde ik niet voor niets in de titel. Het grappige is dat carnaval een weerspiegeling is van ons dagelijks leven maar dat het ons ook de mogelijkheid biedt onze zorgen een paar dagen te ontvluchten. Eigenlijk geldt dat ook voor de verkiezingen. Een paar dagen verkeer je in hoezee-stemming als je partij gewonnen heeft. Dan komt de formatie en je bent terug in de harde realiteit....
Maar er is nog iets. Vaak verkleden mensen zich tijdens het carnaval als politici en worden deze op de praalwagens op de hak genomen. Wat we ons niet lijken te realiseren, is dat de manier waarop we de politiek belachelijk maken wel heel dicht aanligt tegen de werkelijkheid. Denk daar eens over na...
Reactie schrijven