Since a couple of weeks I'm a volunteer for the Dutch probation office. They were looking for volunteers to visit Dutch inmates in Malta. With my professional background exactly my cup of tea.
After noticing the job opening I applied and had an only interview. After that I returned the necessary forms and was accepted. Hurrah for modern communication.
Meanwhile I've met my voluntary co-worker as well as the Dutch Embassy liaison. Furthermore I studied two e-Learning courses and attended a training day in Malta. There I met the region's probation executives and the volunteers from Cyprus and Greece. Quite informative, many practical tips and tricks, but very energy consuming. I'm just not used to training days any more.
The highlight was day two, actually visiting the Maltese prison. The building is located in a residential area and has separate men and women sections. About 40 percent of the inmates is non-Maltese.
After going through the necessary checks we were allowed to enter. After that the Dutch inmates were fetched and we had the opportunity to interview them. We had two small interview rooms at our disposal adjacent to the central hall. The central hall is also used by the inmates for addressing staff members if they so wish.
There was a lot to talk about and because it was somewhat noisy, concentrating on the interviews was somewhat difficult.
Following the interviews we had the opportunity to learn more about the prison's day to day business from the Inmate Services executive, a very informative session. After that we had a meeting with the prison's Director who has a very clear vision on further developing this facility.
Changing things takes a while because changes need to be sanctioned by the government and there's also the public image to consider. Last but not least the budget is limited. Common opinion about criminals is to lock them up and throw away the key which makes it hard to find sufficient staff members. Resident doctors for example are hard to come by, partly because of the remuneration. For now doctors are available on a consulting basis.
Rehabilitation is only just starting. While there is the possibility to get some education while inside it's often difficult to gather sufficient job experience. Not many employers are willing to give inmates a change to acquire working experience.
The penalty level in Malta is relatively high as compared to other European countries and the final verdict may take some time. On top of the incarceration time there is often a fine which the sentenced cannot pay and therefore adds extra time.
Because of the relatively modest sentences in The Netherlands, Dutch inmates are usually not extradited to Holland to finish their sentence there.
Look before you leap, I would suggest......
As of January 2018 I don't work as a volunteer anymore.
Sinds enkele weken ben ik via een vacature vrijwilliger geworden bij Reclassering Nederland. Er werden vrijwilligers gevraagd die bereid waren gedetineerden met een Nederlandse identiteit te bezoeken in de Maltese gevangenis . Op mijn lijf geschreven, mede gezien mijn werkervaring.
Toen de vacature voorbij kwam heb ik onmiddellijk gereageerd , gesolliciteerd via Skype en de benodigde ingevulde formulieren gescand en geretourneerd. Leve de moderne communicatie middellen.
Na kennisgemaakt te hebben met mijn medevrijwilliger en de consulair medewerker van de ambassade en 2 e-Learning modules te hebben doorlopen heb ik deze week een trainingsdag gehad in Malta. Daarbij waren ook regiocoördinatoren van de reclassering aanwezig en medevrijwilligers uit Cyprus en Griekenland. Erg leerzaam, veel praktische tips gehoord, maar een erg vermoeiende dag. Ik ben het niet meer gewend na al die maanden iets te leren.
Maar het hoogtepunt was de volgende dag, het bezoek aan de gevangenis. Dit oudere gebouw staat overigens midden in een woonwijk en heeft een aparte mannen en vrouwen afdeling. Ongeveer 40 procent van de gedetineerden is niet Maltees.
Na de benodigde controles stonden we binnen met zijn allen. Vervolgens werden de gedetineerden gehaald en door ons gesproken. Er waren twee kleine spreekkamertjes tot onze beschikking die grensden aan het centrale halletje, waar iedereen langs kan lopen en stafleden kan spreken. Er viel die dag veel te bespreken, er was veel rumoer, zodat het concentreren op de gesprekken lastig was.
Na de gesprekken zijn we nog wat wijzer geworden over de gang van zaken binnen de gevangenis door een gesprek met het hoofd gedetineerdenzorg die zeer mededeelzaam was. Vervolgens hebben we nog de directeur gesproken , die een duidelijke visie had over zijn gevangenis.
Om dingen te veranderen is een lange adem nodig. Je hebt te maken hebt met regeringsbeleid, het negatieve imago van de gevangenis en een beperkt budget. Zo denkt de Maltese bevolking dat je criminelen altijd opgesloten moet houden en vacatures zijn lastig te vervullen. Ook is het lastig om dokters te strikken, het betaalt niet goed. Ze zijn momenteel op consultbasis beschikbaar.
Resocialiseren komt mondjesmaat op gang. Binnen de gevangenis kan men wel cursussen volgen en praktijkervaring opdoen. Er zijn echter maar weinig werkgevers die nog tijdens een detentie iemand een kans geven om buiten de gevangenis werkervaring op te laten doen.
Verder is de strafmaat hoog in Malta, hoger dan in de meeste Europese landen. Het kan bovendien lang duren voordat er een vonnis komt. Naast de gevangenisstraf krijg je ook meestal een boete die, omdat je het toch niet kunt betalen, nog eens extra detentie oplevert.
Omdat in Nederland de straffen lager zijn worden Nederlandse gedetineerden vooralsnog niet uitgeleverd aan Nederland, om daar hun straf verder uit te zitten. Bezint eer gij begint zou ik zeggen.
Sinds januari 2018 ben ik wegens omstandigheden geen vrijwilliger meer.
Reactie schrijven