As promised here's a blogpost on the Maltese healthcare system. This time a first hand experience the story of which we don't want to deprive you of.
Suddenly this week Elisabeth started suffering from floaters, kind of threads or spots you see before your eye. No other complaints, so probably an innocent age related problem which is annoying yet not threatening.
Physician heal thyself as the proverb goes, not always the right choice so after consultation with a former colleague/friend we decided that it might be for the best to see a GP just to be safe.
Anyway we made an appointment at a private clinic close by and we were welcome the very same day.
As it so happened there was a big thunderstorm that day. It had been raining cats and dogs in the morning and just when we needed to go for our appointment it was really pouring down. Because the water flows downhill through the street we live in and accumulates at certain low points, the sewage system is unable to cope with all the rain in a short period of time.
Before we reached the end of the street we were completely soaked and we had to cross several pools of water leaving us ankle-deep in the muddy stream. Cars passing by added to our bad luck by completely showering us .
Like drowned cats we arrived at the clinic, dripping all over the reception area, the corridor and the waiting room. We were handed tissues and the GP was kind enough to see us immediately, hence causing a deluge in his own room as well.
The appointment went well although sometimes it's difficult to think of the appropriate English term but that's when Latin is our friend. During the examination the doctor told us that the amount of rain that day had exceeded the total amount of the entire (dry) winter season by far. In the end he referred us to an ophthalmologist to exclude all risk.
We returned home for some dry clothes first and tried to order a taxi to go to the A&E department of the state hospital Mater Dei. That proved quite a challenge because it was Friday evening, start of the weekend, lots of people going out and lousy weather too which caused huge traffic congestions. In the end we realized that we had the business card of a taxi driver we met last year and he helped us out.
Upon arriving at Mater Dei and reporting at the reception desk we were asked to take a seat in a quite crowded waiting room. We came prepared, had taken something to eat just in case and a pajama for worst case scenario. Much to our surprise within five minutes we were called to the triage room where the attending nurse told us he had the same problem and not to worry, but sent us through to the ophtalmologist anyway.
The ophthalmology department proved to be located right on the other end of the -rather large- hospital. He told us how to go there and with some help on the way we reached our destination.
We spent some time in the waiting room chatting with a very friendly Maltese/Australian gentleman and were called in at the ophthalmologist's. Because the problem occurred in the left (amblyopic) eye there was some concern because I had to read from a card and could hardly make out the card itself. After explaining that I have suffered from amblyopia since my birth everybody relaxed a little. In the end after some examination the doctor was able to reassure me that there was no immediate problem and instructed us to pay attention to deterring conditions and additional issues. All and all this took less than an hour counting from the moment we entered the hospital.
In conclusion a very positive experience. Everybody was friendly and willing to help. Ask for directions and you're accompanied for a while to be sure you're heading the right way. Total throughput time for the whole procedure from A&E reception through triage to medical specialist less than an hour. That's what I call an example for Dutch hospitals.
Not to mention the fact that the cost of a GP consult in a private clinic is significantly less than under the Dutch system.
The only disadvantage where the chairs in the waiting area, they're enough to give you back problems but since you don't get to spend too much time sitting there....
Liesbeth had beloofd in het vorige blog iets over de gezondheidszorg in het algemeen in Malta te schrijven. Inmiddels heeft ze zelf ervaring opgedaan, het verhaal willen we jullie niet onthouden.
Deze week kwamen ineens in het linker oog zogenaamde "mouches volants", een soort draadjes die niet verdwenen. Het Engelse woord is floaters. Er waren geen andere klachten. Het is meestal onschuldig, maar het verschijnsel zou ook op iets ernstigers kunnen duiden. Dokters zijn slechte raadgevers als ze zelf klachten hebben! Na overleg met een Nederlandse vriendin/ex collega toch maar besloten om er even naar te laten kijken.
Daartoe een afspraak gemaakt bij de General Practioner, in een privé kliniek zowat om de hoek. Kon dezelfde dag nog terecht.
Toevallig was het die dag onweersachtig, 's Ochtends was de regen al met bakken uit de hemel gekomen, en tegen de tijd dat wij een afspraak bij de GP hadden, was het ook heftig aan het regenen en onweren.
Doordat er veel te weinig afvoerputten zijn zie je dan meestal het regenwater voorbij stromen van hoge naar lagere gedeelten, en staan de straten snel blank. Zoals ook nu. Aan het eind van onze straat waren we al doorweekt, en toen we moesten oversteken stonden we tot aan onze enkels in het water, en waren de schoenen ook niet meer droog. Voorbijrijdende auto's die het water ook nog eens deden opspatten maakten het niet beter.
Totaal verzopen kwamen we bij de kliniek aan, kregen handdoekjes aangereikt, en bovendien voorrang omdat we anders van de wachtruimte en de gang een natte boel zouden maken.
Het consult verliep prima. Soms is het lastig om de juiste Engelse term te vinden , maar met de Latijnse versie kom je een heel eind. We kregen te horen dat er die dag meer regen gevallen was dan de afgelopen hele winter.
Het resultaat was een al verwachte doorverwijzing naar de oogarts om inderdaad ernstiger letsel uit te sluiten.
Na eerst weer naar huis gegaan te zijn om droge kleren en schoenen aan te trekken, besloten we een taxi te nemen naar de spoedeisende hulp van het Mater Dei, het academische ziekenhuis. Dit viel aanvankelijk niet mee; het was vrijdagavond, begin van het uitgaansweekend en door alle nattigheid waren er nog meer verkeersproblemen dan anders. Het lukte toch. Er kwam een ons bekende chauffeur, die belangstellend naar ons informeerde.
Nadat we ons gemeld hadden namen we plaats in de redelijk volle wachtkamer. We hadden ons voorbereid op een lange avond wachten, iets te eten en zelfs een pyama meegenomen, je weet het maar nooit hoe een ander loopt, maar tot onze verwondering werden we binnen 5 minuten door de triagist binnengeroepen. Hij vertelde ter geruststelling zelf wel 10 floaters te hebben.
De oogarts zat in het blauwe gedeelte van het ziekenhuis op de 3e verdieping, en hij legde uit hoe daar te komen. Na een paar keer vragen kwamen we op de juiste plek aan. Het Mater Dei is best groot.
In de wachtkamer zat een vriendelijke Maltees, die uitlegde hoe kenbaar te maken dat we er waren bij een gesloten deur en begon vervolgens een praatje.
Het consult bij de oogarts verliep naar wens. Hilarisch was wel dat er wat consternatie ontstond toen ik de letterkaart moest lezen. Met het linker 'luie oog' zie ik die kaart amper. Maar hoe leg je uit dat ik daar mee bekend ben?
Uiteindelijk kon hij me gerust stellen, legde goed uit wat het probleem was en wanneer weer terug te komen.
Al met al stonden we na een uurtje weer buiten.
Concluderend hebben we een positieve ervaring binnen het Maltese systeem; iedereen was even vriendelijk en behulpzaam. Ziekenhuis medewerkers liepen een eindje mee om ons letterlijk de weg te wijzen. Aan de snelheid van afhandelen kan Nederland een puntje zuigen. Ook de gemaakte kosten blijken mee te vallen, de GP in een privé-kliniek rekent minder voor een consult dan de Nederlandse huisarts. De kosten in het Mater Dei worden direct berekend aan de Nederlandse zorgverzekeraar.
Enig minpuntje waren de blauwe wachtkamerstoelen, als je al geen rugklachten hebt, dan krijg je ze wel.
Reactie schrijven
Expaticus (donderdag, 23 mei 2019 11:15)
Unless you spend 9 hours waiting on the same chairs at A&E like me :)